Dubbele verhuizing

Wat een rustige verhuisdag had moeten worden werd een hectische dag. Het inpakken Bij Riyan appartementen was zo gebeurd en Ruud ging nog even naar Brussels Airline om te informeren hoeveel boekingen er zijn voor as zaterdag. De computer wilde daar niet opstarten en of iedereen maandag maar terug wilden komen. Ria was al met tassen naar de hal gegaan en Ruud heeft later de koffers gebracht. Bakx, de huisknecht, haalde op verzoek een koffer naar beneden. Lai de taxichauffeur kwam na een telefoontje en in de Officers Mess hielpen de militairen met alles twee hoog brengen. Het was een grote kamer, maar er moest nodig gelucht worden. Toen we alles kritisch bekeken hadden en we niet gewoon bleken te kunnen douchen, was de keuze niet moeilijk, we gaan weg. Er stond een emmer met een bakje in het grote bad en zo kon je Afrikaans douchen. Dat was in de kamer die we vorige keer hadden beter. We zijn op de fiets gesprongen en hebben wat appartementen en huisjes aan de doorgaande weg bekeken. Een was basic Afrikaans in een droge tuin, de ander Libanees, luxer, maar daar was geen zwembad en terras bij en grote aggregaten stonden voor het appartement te draaien. Dat zal heel vaak zijn, want het elektriciteitsnet valt hier om de haverklap uit. Er is best veel keus als je even rondkijkt. Uiteindelijk zijn we bij Balmoral, die we twee weken geleden bekeken hadden, geland. De ontvangst was alleraardigst en we konden weer twee appartementen bekijken, standaard en superior. De tweede was iets ruimer, maar helaas twee aparte bedden. Dat is nog steeds niet bedoeling. De prijs is lager dan Riyan, maar wel vergelijkbaar. We hebben gezegd dat we er binnen een uur konden zijn, zijn iets gaan drinken en hebben daarna de fietsen er naar toe gebracht, zo hoefde Ruud niet weer met twee fietsen een eind langs de drukke weg te rijden. Lai gebeld, maar die gaf aan dat er problemen waren met de auto, dan maar met een straattaxi naar de Officers Mess, waar hij wel zou kunnen zijn over een half uur. Er zat al een Nederlandse mevrouw in de taxi met een prachtig halfbloedje van drie jaar, die het raar vond dat we naar een ‘mes’ gingen waar je mee kon snijden. Deze taxi’s rijden alleen op de hoofdweg, dus het laatste stukje moesten we lopen. We betaalden nu acht Dalasi pp. De kamerdeuren waren alle twee op slot, Ruud is door een raam naar binnen geklommen en alle bagage was redelijk snel beneden en buiten op het binnenplein, waar men alweer honderden stoelen klaar had gezet voor een bruiloft, dat zou de hele nacht weer hele harde muziek betekenen. De taxi kwam, maar het was een andere chauffeur, alles snel erin en toen zagen we mr. Ndo, die zeer verbaasd was dat we weggingen. Hij was er nog maar net want vannacht was er een ander feest geweest en hij was pas heel vroeg in de morgen in zijn bed. Hij begreep er niets van. Zei dat hij niet wist dat de boel kapot was in die kamer, bood ons een maaltijd aan op zijn kosten, maar daar ging het niet om. Het hele huis is ooit gebouwd met de meest luxe spullen die maar verkrijgbaar waren. Het geld er voor was ooit gestolen uit de staatskas. Probleem is alleen: als er iets kapot gaat weet niemand het te maken laat staan dat er onderdelen verkrijgbaar zijn. We hadden dus een jacuzzi, die niet werkte en een enorme douche waar van alle kanten water uit moest komen, niet dus. Een miezerig straaltje waar je niet eens fatsoenlijk onder kon staan. Over en uit dus. Het kunnen goede vrienden zijn, maar er is ook een grens. Slecht management als je de toko draait en nergens van af weet. Bij Balmoral kregen we te horen dat er net een superior kamer vrij was met een dubbel bed en Ruud zei OK, mits voor dezelfde prijs als een standaard en daarmee ging ze akkoord. We lijken wel echte Afrikanen, overal op afdingen. De taxichauffeur bracht ook spullen mee naar boven, waar twee kamerdames nog volop aan het schoonmaken waren. De keuken is veel completer ingericht en nu heb je op de eerste etage alles gelijkvloers. Voor de airco en ventilator moet je wel apart betalen. We hadden er bij het uitpakken niet aan gedacht een ventilator te bestellen en het was erg heet en plakkerig vandaag, helaas. De Schotse eigenaar woont achteraan in een groot huis en de managers hebben een dubbel appartement. Op dezelfde galerij troffen we een Engelsman, waar we mee gesproken hadden in Bamboe hotel, zij wisselen ook regelmatig. Ze komen uit een plaatsje bij Blackpool. Samen lagen we bij het zwembad, waar de onbekende vogels met gele snavels, die we in Abuko park gezien hadden, wel met drie stuks hier in de boom zaten. We konden nu naar de restaurants aan de overkant van de hoofdweg, de zogenaamde strip lopen, waar we voor de eerste keer de ‘craftmarket’ bezocht hebben. Veel kleine ‘shops’ die van alles uit heel Afrika verkopen, maar we werden door iedereen aangeklampt en we wilden niet in ieder winkeltje, die allemaal hetzelfde verkopen, naar binnen gaan. Midden in was een vrije ruimte waar men grote matten neerlegden en het avondgebed begon, één van hen begon hardop gebeden in het Arabisch op te zeggen en een groet groep mannen en vrouwen gingen, na het was ritueel van handen, gezicht en voeten, op de knieën op de matten. Thuis nog fijn buiten gezeten, een potje gekaart en naar bed, waar heerlijke kussens op liggen en een grote batik lap het laken is en heerlijk rustig.