Fietstocht

Vroeg naar bed betekent ook vroeg wakker, maar tot 09.00 uur wachten tot de bank open is om ontbijt te kunnen kopen. Ruud is meteen even bij Brussels binnen gestapt om te kijken hoe vol het vliegtuig is en of we mee kunnen met onze stand by tickets, geen probleem. Wel fijn om dit vooraf te weten zodat we niet het risico lopen op het vliegveld te horen dat we niet mee kunnen. Dat is het risico van goedkope vliegtickets, maar omdat tijd geen rol meer speelt, kunnen we dat risico wel lopen. Ria heeft intussen staan genieten van de vele vogels in de tuin. Gelukkig is de temperatuur iets gezakt, werd nog steeds 37 gr, en zijn we om 10.00 uur op de fiets naar Fajara gereden op zoek naar de batik fabriek. Ria dacht nog te weten waar we heen moesten, maar bij het verkeerslicht hebben we de verkeerde afslag genomen bleek later. In de boekhandel Timbooktoo hebben we een liniaal gekocht en gezien dat ze hier alle mogelijke schoolboeken voor o.a. de basisschool verkopen en ook Jolly Phonics, die we op de Engelse school gezien hebben. De batik fabriek hebben we dus niet gevonden en niemand kende deze hier, logisch was aan de andere kant van de hoofdweg! We zijn helemaal naar Cape Point gefietst, omdat Ruud dacht dat daar een grote houtsnij werk winkel was, maar hij had de informatie over een guesthouse verward met info over de houtsnijwinkel, dus twee keer niets! Uiteindelijk zijn we tot achter het stadion geweest en waren we rond 12.00 uur, na nog wat boodschappen gekocht te hebben, weer thuis. Pff, water drinken een must, maar de koelkast deed het niet goed. Alles nat van binnen en niets koud! Na dat gemeld te hebben kwamen ze direct de koelkast ruilen, het is ook een oudje zonder lichtje, maar koelt wel! Op het strand hadden we de fijnste verkoeling en het was heerlijk lopen in de branding, waar de gedraaide schelpen zo langs de voeten aan spoelden. Het was een sport ze te vinden en nu hoefden we ze maar op te rapen. Bij een jongeman die langs kwam een cakeje gekocht en hij kon geen wisselgeld terug geven, hij zou gaan wisselen en het komen brengen, hij zei er niet bij welke dag! Sanna belde dat hij morgen naar Brikama gaat om inkopen te doen en dat hij daarna naar Kololi komt. Hij kan er pas tegen 15.00 uur zijn en moet dan ook weer in het donker terug. “No problem, mama”. Hij zet zijn fiets langs de hoofdweg en gaat dan ’s-avonds in het pikkedonker over de zandwegen de bush in naar huis. Voor Mulky, onze Turkse vriendin, die mede sponsor is van Sanna’s shop, hebben we een stukje geschreven en foto’s erbij gedaan, zodat zij dat in haar salon in Den Bosch kan ophangen. Ze heeft al het per mail maar krijgt er thuis meer foto’s bij. Op het, zeer bijzondere terras, naast het appartement hebben ze heerlijke kip met rijst. Het restaurantje ziet er niet uit, het publiek eromheen is sjofel, maar vriendelijk, de typisch Engelse ‘dames’ die hier al veel komen, werden heel amicaal ontvangen. Je moet het maar willen. De dames tikken zomaar 2 dubbele gin-cola’s weg of een zestal biertjes. Een van de jongemannen die meer dronken dan nuchter is en vorige week een bod deed op Ruud’s fiets, kwam bij ons staan en vroeg of de fiets nog te koop is. Hij had het geld klaar liggen, zei hij. Of het echt serieus is zullen we zien op onze vertrekdag. De eigenaar van de appartementen, een vol getatoeëerde Engelsman van 54 jaar, zat buiten op een stoel en hij vertelde dat hij, na een ziekte van een jaar, zijn zaken verkocht had, ze wonen nu permanent hier, zonder stress!. Het was nog heerlijk buiten zitten, maar we waren wel erg moe en zijn dus weer vroeg naar bed gegaan.