Verhuizen

Het was druk bij het ontbijt, gisteravond hoorden we koffers voorbij rollen, er was weer een lading uit Nederland aangekomen. Het inpakken kon beginnen en dat zou nog wat worden met alle spullen erbij die Yankuba gebracht had en de etenswaren. Uiteindelijk zat alles in de koffers en tassen die we bij ons hadden behalve de vuile was. Een kamermeisje gevraagd om een plastic tas, maar de Koning heeft alle plastic verboden. Ze kwam met een tot zak aan elkaar geniete krant maar zag wel dat dat veel te klein was. Even later bracht ze een linnen tasje, die je bij de supermarkt krijg en op één badlaken na waren we klaar voor de volksverhuizing. Ruud was al een paar keer naar voren gelopen, steeds met een koffer, om de rekening te vragen maar kwam tussendoor terug om ‘af te koelen’. De man bij de receptie zei dat hij eerlijk zou zijn en stelde voor om in Dalasi te betalen. Ruud wilde buiten geld gaan wisselen, daar is de koers 44 voor een Euro en bij de receptie 40, toen hij terug geroepen werd. Nee, dat mocht niet en de rekening klopte ook niet want een stagiair had de bedragen per dag te laag op de rekening opgeschreven. Uiteindelijk kwam het er op neer dat we in Euro moesten betalen en dat we duurder uit waren. Hij zei nog dat dit het meest logische was omdat de prijs bij Booking.com in Euro’s was aan gegeven en dat je dan in je eigen valuta moet betalen. Maar hij was begonnen met een heel ander bedrag in Dalasi. Je wordt opgelicht waar je bij staat en ze gaan zelf het verschil halen bij de wisselaar buiten. Intussen hadden we onze taxi gebeld en Ruud zag dat de security militair hem niet door liet, Ruud op de fiets, samen kwamen ze terug naar het hotel, nadat Ruud de wacht gezegd had dat wij hem besteld hadden en dat hij de groeten moest doen aan zijn commandant Francis. Terwijl we alle bagage in de auto aan het laden waren kwam er een grote jongeman, van een groene taxi die aan de overkant stond, op de chauffeur af en zei met een wijzende vinger dat hij nu grote problemen had. Ze willen dus echt niet dat gele taxi’s toeristen rijden. Ria gaf te kennen dat hij zijn grote mond moest houden, dat wij zelf bepalen welke taxi we nemen en dat hij niet moest intimideren en bedreigen. Toen droop hij af en hopelijk laten ze hem ook echt met rust. Zo gaat dat hier, toeristen moeten de groene taxi’s, voor veel te veel geld, nemen!!

Bij het appartement hoorden we dat de kamer al vrij was en we kwamen in een compleet huis met beneden een zithoek, eethoek, TV, complete keuken, wasmachine, toilet en binnen plaats. Boven twee grote slaapkamers en een badkamer met toilet, een verademing. Buiten is het terras maar klein, maar het ligt aan een mooie tuin met zwembad. Het is wel een Nederlandse ‘kolonie’, maar dat is elk hotel hier ook. Onze buurman is echter een Vlaming en hij heeft een Gambiaanse jongeman bij hem wonen, niet als vriend, maar als zoon van een familie die hij al jaren kent en ondersteunt. De jongen is wel gay en dat hebben ze waarschijnlijk gedacht van alle twee en dat zou een dik probleem zijn. Er werd zelfs gesproken over laten arresteren, er staat hier de doodstraf op. Na veel heen en weer gepraat was het OK en mochten ze blijven. Marnix, de Belg, wordt in de watten gelegd door de jongen Omar. Hij doet alles van eten koken tot alle kleren met de hand wassen toe. Mr. Tijan Touray kwam ook weer praten en vragen of we Yankuba nog een tweede kans wilden geven, het antwoord was ”No”. Tijan zou vragen of Yankuba alsnog naar school wilde gaan, een andere jongeman vragen de tours te gaan doen en Yankuba manager maken. Nee, hij moet eerst zelf opbouwen en daarna pas personeel in dienst nemen als hij bewezen heeft dat het haalbaar is. Daarbij zien we in hem geen manager. Vrijdag komt hij zijn fiets inleveren en die gaat mee naar Sanna. Op de vraag aan Sanna of hij mijn fiets nog had zei hij dat ik die niet meer terug ken, dat deze er als nieuw uit ziet. Oei, dan wil ik hem niet meenemen en laten we fiets van Yankuba daar, dan kan hij hem verhuren. Ruud heeft mijn fiets hier uit elkaar gehaald, die loopt nu veel beter, dus daar blijf ik het mee doen. Als we weer terug komen, kopen we wel weer een nieuwe fiets. Maya, de manager van de appartementen kwam kijken of we hier langer kunnen blijven nadat we bij Sanna zijn geweest. Dat kan in de kamer hier naast en we kunnen de koffers hier laten. We gaan van zaterdag tot maandag, maar Sanna gaf aan dat hij er op rekende dat we een week zouden blijven, dat doen we een andere keer misschien, eerst maar eens zien hoe het gaat in de bush zonder voorzieningen. Van Marnix hoorden we dat het ook hier een probleem is om Dalasi te betalen. Het kan wel maar dan moet je behoorlijk méér betalen. Het moet niet gekker worden. Goed dat we het nu weten, dan kunnen we dat nog regelen via de bank en rechtstreeks per bank betalen. Maar zien hoe we dat gaan doen, want de ING vraagt daar een flink bedrag voor. Dan moeten we dit doen via de Internationale Bank van Small Business. Morgen eerst maar met de grote baas hierover praten. Heerlijk een zelfgemaakte maaltijd op het terras gegeten en geprobeerd een goed blog te maken zodat we het weer rechtstreeks kunnen bijhouden. Morgen moet alles echt de lucht in.